stella errans

powiedz mi szczerze,
co zrobiłeś?

powiedz mi szczerze,
jesteś dumnym?

powiedz mi szczerze,
przysięgnij,
przysięgnij, że mówisz prawdę

bowiem jestem już zmęczona
znudzona i rozdrażniona
mam już dosyć
i teraz mówię wprost


nie opowiadam się po żadnej ze stron
nie będę sędzią
oceniać mogę jedynie siebie
i mych morderców


niegdyś bym płakała
dziś już nie mam łez
doceniam ciszę papierosa i ostrość alkoholu
doceniam spokój i samotność
niegdyś bym płakała
dziś po prostu ruszam dalej
wszystko co widzę dziś
kiedyś było niewyobrażalnym

naprawdę, mnie już nie rusza nic
wyłączyłam się na własne życzenie
nie potrafiąc znieść więcej, zabiłam się tym

przeszłość nie wróci, drażni jedynie pamięcią
obrazując nasze dusze, nasze sny, nasze obawy
jestem tak do bólu żywa,
jestem tak do bólu martwa
uzewnętrznienie się bywa zabawne,
to jak operacja na otwartym sercu
tylko że w lustrze

powiedz mi szczerze,
co zrobiłeś?

powiedz mi szczerze,
jesteś dumnym?

bowiem ja przysięgam
że mimo mych zbrodni, nie żałuję niczego
że jestem dumna, choć upadła
że potrafię spojrzeć sobie w twarz
jam stella errans

wiem co przyniesie jutro
dlatego witam dzień krwią na ustach uśmiechniętych
chcę więcej, więcej, więcej
chcę wszystkiego
chcę żyć, nigdy nie umrzeć
chcę żyć, oddychać, smakować, dotykać
chcę rozkoszować się słońcem, i blaskiem księżyca
chcę tańczyć, aż do upadłego

a więc zdrowie, kochanie
wolna i szczęśliwa,
dziś tańczę na twym grobie