unicorn

jestem gorączką, jestem niewypowiedzianym bólem i poniżeniem milczenia

jestem wściekłym huraganem niespełnienia, złamanej wiary i potwornego rozgoryczenia

doszłam do punktu gdzie nie ma już pytania gdzie;

przede mną są góry, niczym milczący strażnicy

widzę ocean z krwi i ognia

nad ostrymi szczytami lśni spokojne oko błękitu

to miejsce to ja

tu nie ma już pytania gdzie-to punkt bez powrotu, mosty zostały podpalone

tu jest już tylko pytanie jak

jestem miękka, bezbronna i kiełkuje we mnie krzyk głośniejszy niż chóry anielskie

moje ciało gnije, z niego rodzi się nowe

niekończąca się historia

wspomnienia przychodzą gdy stare obumierają

podążają do oceanu, trawione przez ogień i ożywione na nowo krwią

ja nigdy nie zniknę-na zawsze zostanę unosząc się kilka centymetrów nad ziemią

rankiem, gdy ulice są jeszcze puste, widzisz mnie

będę wyglądać jak spełnienia twoich marzeń

będę twoim największym koszmarem

nie budzi się aniołów i potworów kochanie

nas się nie budzi, my zabijamy

nie rani się aniołów i potworów kochanie

nas się nie rani, bo wtedy wszechświat zamiera z przerażenia

a w nas kiełkuje krzyk który pochłania życie

odkryj planetę naszych umysłów i rozlicz nasze dusze-

my byliśmy głodni zanim się urodziliśmy